Isang araw, nagmamadali kaming patawid ni J-- papuntang tampines mrt, 3 seconds to go na kasi. Dahil sa daming taong papatawid, medyo nahuli si J-- sa kin. Halfway through, tumingin ako sa likod to check kung kasunod ko pa sya. Dun ko napuna kung anong tinitignan nya. Katabi pla nya ang isang ibon. Napansin din ni J-- na napatingin ako saka sya natawa. "Bakit?" sabi ko. Dun nya tinuro yung ibon sa tabi nya na akmang naglalakad din kasabay nya. Actually, patalon na syang naglalakad dahil nagmamadali ring tulad namin!
Tanging comment ni J--,"3 seconds na lang kasi".
sabi ko, "Eh ba't ndi na lang sya lumipad?"
J--, "Walk lang yung sign.. walang fly." sabay turo sa stoplight.
ha.ha.ha.
No comments:
Post a Comment